Op 23 september verzorgde Nico Wouters (CegeSoma-Rijksarchief) de Da Vinci-lezing van de Koninklijke Vlaamse Academie van België, over historische waarheid en beeldvorming over WOII in België in tijden van zogenaamde ‘post-truth’.

In een lezing van ca. 50 minuten keek hij naar de manier waarop historici de laatste 75 jaren hun wetenschappelijke ‘waarheid’ over WOII hebben proberen vorm te geven, telkens midden een intens maatschappelijk debat. Hij behandelde de spanning tussen ‘geschiedenis’ en ‘herinnering’ maar kwam ook tot kritisch zelfonderzoek. Hij besloot dat WOII-historici er na 2002 te weinig in geslaagd zijn een eigen project te lanceren, vanuit de specifieke wetenschappelijke attitude en intentie.
Inpikkend op het huidige debat over het koloniale verleden, argumenteert hij dat tegengas geven aan bepaalde maatschappelijke druk niet gelijkgeschakeld mag worden met het ‘terugkruipen in de ivoren toren’ ; en dat de discussie over het al dan niet participeren aan (politieke) publieksgerichte initiatieven zelfs een valse discussie is.
We moeten volgens hem onze waarheidsclaim niet alleen funderen in onze methode en onze empirie, maar vooral de specifieke wetenschappelijke intentie en attitude opnieuw scherper definiëren.
Als WOII-historici terug steviger in hun schoenen willen staan om actief maatschappelijk te participeren, kunnen ze dat enkel als ze zelf opnieuw begrijpen welk specifiek statuut hun wetenschappelijke ‘waarheid’ eigenlijk heeft.

De lezing van ca. 50 minuten is opnieuw te bekijken via : https://youtu.be/o4M6HKVtYKg